Integracja sensoryczna polega na prawidłowym odebraniu informacji przez narządy zmysłów (wzrok, słuch, smak, dotyk, czucie ciała w przestrzeni, układ przedsionkowy odbierający ruch), następnie jej przetworzeniu, interpretacji i wykorzystaniu do wytworzenia prawidłowej reakcji w określonej sytuacji. Jeżeli procesy IS przebiegają nieprawidłowo, mogą one zaburzać funkcjonowanie dziecka i jego prawidłowy rozwój psychoruchowy. Integracja sensoryczna odbywa się w mózgu, do jej prawidłowego funkcjonowania niezbędne jest doskonałe działanie receptorów, dróg czuciowych i odpowiednich struktur OUN do kory mózgowej włącznie. Rozwój psychoruchowy dziecka przebiega na 4 płaszczyznach - ruchowej, wyobrażeniowej, uczuciowej i intelektualnej, jest on harmonijnym ciągiem, podczas którego procesy psychiczne integrują się z czynnościami ruchowymi. Gdy niektóre informacje nie docierają do mózgu i nie mogą być prawidłowo przetwarzane to mówimy wtedy o zaburzeniach integracji sensorycznej. W integracji sensorycznej możemy wyróżnić nadwrażliwość lub podwrażliwość, w pierwszym przypadku do mózgu dociera zbyt wiele informacji, w drugim zbyt mało. W obu przypadkach mózg otrzymuje bodźce na niewłaściwym poziomie natężenia. Dzieci nadwrażliwe unikają bodźców, które nadmiernie je pobudzają a podwrażliwe szukają takich, żeby się pobudzić. U małego dziecka najbardziej widoczna jest zła tolerancja dotyku. Przejawia się ona niepokojem ruchowym i płaczem podczas zabiegów pielęgnacyjnych i karmienia. Jeżeli rodzice zauważą, że dziecko ma skłonność do łzawienia, często mruży oczy przy jasnym świetle, płacze, gdy nagle zapala się światło, świadczy to o tym, że bodźce wizualne są dla niego drażniące.