Ocena ruchów globalnych metodą Prechtl'a pozwala na uzyskanie informacji o kondycji ośrodkowego układu nerwowego dziecka. Dotychczas w celu wczesnej diagnozy dziecka, posługiwano się tradycyjnym badaniem klinicznym, informacjami uzyskanymi w trakcie wywiadu rodzinnego, informacjami z przebiegu ciąży i porodu. Dodatkowo wykorzystywano odpowiednio dobrane badania obrazowe.
Dokonując ogólnej oceny dziecka zawsze należy uwzględnić jego stan emocjonalny. Rozdrażnienie, zdenerwowanie czy płacz dziecka może zafałszować wyniki badania, co z kolei może stać się przyczyną nieprawidłowej diagnozy. W metodzie Prechtl'a oceniane są momenty największej spontanicznej aktywności dziecka w czasie spokojnego czuwania. Oceny dokonuje się nagrywając spontaniczną aktywność dziecka na kamerę. Film oceniany jest niezależnie przez 3 osoby, które ukończyły kurs dotyczący metody Prechtl’a i mające uprawnienia do dokonywania takiej oceny. Momenty, w których dziecko płacze, jest zdenerwowane lub rozdrażnione nie są oceniane. Umożliwia to dokładną ocenę aktywności spontanicznej generowanej przez ośrodkowy układ nerwowy.
Metoda Prechtl'a może więc być doskonałym, dodatkowym źródłem informacji o stanie neurologicznym dziecka. Prechtl ocenia jej skuteczność na 94 %. Dodatkowym atutem opisywanej metody jest fakt, że ocena aktywności spontanicznej niemowlęcia może być dokonywana już we wczesnych tygodniach postnatalnych, czyli w czasie, gdy tradycyjne badanie neurologiczne nie wykazuje jeszcze żadnych oznak nieprawidłowości w ośrodkowym układzie nerwowym. Ponieważ jest to badanie nieinwazyjne i w żaden sposób nie obciążające dziecka, można przeprowadzać nagrania dzieci umieszczonych w inkubatorze.